ข้อคิดจากถังน้ำ 2 ใบค่ะ

[แพรวา]

ข้อคิดจากถังน้ำ 2 ใบ  ถังน้ำใบหนึ่งมีรอยแตกร้าว ในขณะที่ถังน้ำอีกใบหนึ่งไร้ร่องรอยตำหนิและสามารถบรรจุน้ำกลับมาได้เต็มถังแต่ด้วยระยะทางอันยาวไกลจากลำธารกลับถึงบ้าน จึงทำให้น้ำที่อยู่ในถังใบที่มีรอยแตกร้าวเหลืออยู่เพียงครึ่งเดียว เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ดำเนินมาเป็นปีๆ คนตักน้ำก็ตักน้ำมาบ้านครั้งละหนึ่งถังครึ่ง ซึ่งแน่นอนว่าถังน้ำใบที่หนึ่งทีไม่มีตำหนิเลยจะรู้สึกภาคภูมิใจในผลงานเป็นอย่างยิ่งและในขณะเดียวกันถังน้ำที่มีรอยแตกร้าวรู้สึกอับอายต่อความบกพร่องของตนเองมันรู้สึกโศกเศร้ากับการที่มันสามารถทำหน้าที่ได้เพียงครึ่งเดียวของจุดประสงค์ที่มันถูกสร้างขึ้นมาหลังจากเวลาผ่านไป 2-3 ปีถังน้ำที่มีรอยแตกร้าวมองว่าเป็นความล้มเหลวอันขมขื่น วันหนึ่งที่ข้างลำธารมันได้พูดกับคนตักน้ำว่า   ข้ารู้สึกอับอายตัวเองที่บรรจุน้ำได้เพียงครึ่งเดียวเพราะข้ามีรอยแตกร้าวด้านข้างของตัวข้า จึงทำให้น้ำที่อยู่ข้างในไหลออกมาตลอดเส้นทางเดินที่กลับไปยังบ้าน   คนตักน้ำได้ยินดังนั้นจึงตอบกลับไปว่า เจ้าเคยสังเกตุหรือไม่ว่าตามทางเดินกลับไปบ้านนั้นมีดอกไม้เบ่งบานเขียวชอุ่มขึ้นทางฝั่งของเจ้าก็เพราะข้าได้หว่านเม็็ดพันธุ์ ดอกไม้ลงข้างตามทางเดินด้านของเจ้าและทุกวันนี้เราเดินกลับ เจ้าก็เป็นผู้รดน้ำให้กับเม็ดพันธุ์เหล่านั้นเป็นระยะเวลา 2-3 ปีทีข้าสามารถที่จะเก็บดอกไม้สวยๆเหล่านั้นกลับมาปักบนโต๊ะอาหาร ถ้าหากปราศจากเจ้าที่เป็นถังแบบนี้แล้ว เราก็คงไม่อาจได้รับความสวยงามแบบนี้จากเจ้า "คนเราแต่ละคนย่อมมีข้อบกพร่องเป็นเอกลักษณ์ เป็นของตนเอง" แต่รอยตำหนิและข้อบกพร่องที่เราแต่ละคนมีนั้นอาจช่วยทำให้การอยู่ร่วมกันของเราน่าสนใจและกลายเป็นบำเหน็จรางวัลของชีวิตได้ สิ่งที่ต้องทำก็เพียงแค่ยอมรับคนแต่ละคนในแบบที่เขาเป็นและมองหาสิ่งที่ดีที่สุดในตัวของพวกเขาเหล่านั้นเท่านั้นเอง จงมองโลกหลายๆด้านดู ก็จะรู้ว่าคนเราไม่ได้มีแต่ขัอเสียเท่านั้น

[atchala11]

[ชมจันทร์-พันปี]

 

[♥★♥V999♥★♥]